Η προέλευση του ελληνικού αλφαβήτου αποτελεί μια από τις πλέον διαχρονικές διαμάχες που διαδραματίζεται από τα κλασσικά χρόνια μέχρι τις μέρες μας με αμείωτη ένταση, στις οποίες κατά καιρούς εξυπηρετούνται πολιτικές, εθνικές, θρησκευτικές, προσωπικές και άλλες σκοπιμότητες. Ερευνητές και ακαδημαϊκοί αντιπαλεύουν με τα πνευματικά σπαθιά τους, προς επικράτηση και κυριαρχία, με θύτη και συνεπακόλουθο θύμα την ίδια την ελληνική γλώσσα.
Σας έχει τύχει να ¨μεταφράζετε¨ σε γλώσσα αριθμών λέξεις (π.χ. ομάδες) και να σας βγαίνουν τα αποτελέσματα?
Μήπως εκεί βρίσκεται ένα ¨μυστικό κλειδί¨ αποκωδικωποίησης γεγονότων?
Α=1 Ι=10 Ρ=100
Β=2 Κ=20 Σ=200
Γ=3 Λ=30 Τ=300
Δ=4 Μ=40 Υ=400
Ε=5 Ν=50 Φ=500
;=6 Ξ=60 Χ=600
Ζ=7 Ο=70 Ψ=700
Η=8 Π=80 Ω=800
Θ=9 ;=90 ;=900
Το ελληνικό αλφάβητο είναι πολύ περίπλοκο από όσο δείχνει. Εξ αρχής υπήρχαν 27 γράμματα στο αρχαίο αλφάβητο. Τα 3 γράμματα που λείπουν στον πάνω πίνακα του φίλου που άνοιξε το θέμα, είναι ς=6, Q=90 και Ϡ=900. Έφτιαχναν πάρα πολλούς συνδυασμούς καθώς και προτάσεις που άλλα έγραφαν και άλλα εννοούσαν. Για παράδειγμα:
Η λέξη ΘΕΟΣ είναι: 9+5+70+200 = 284.
Η λέξη ΑΓΙΟΣ είναι: 1+3+10+70+200 = 284
Συμπέρασμα: "Ο Θεός είναι ΑΓΙΟΣ" κατά αυτούς τους λεξάριθμους. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η λέξη ΑΡΝΟΥΜΕ που αν την αντικαταστήσουμε με αριθμούς είναι: 1+100+50+70+400+40+5 = 666
Μερικοί μιλάνε και για μια προσευχή που κρύβει το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο. Πίσω από τις εκφωνήσεις αλλά και την σειρά των γραμμάτων κρύβεται μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια που είναι ανωτέρας σύλληψης. Σύμφωνα με αυτά, αν γράψουμε τα ελληνικά γράμματα με το όνομά τους (μαζί και με το εξαφανισμένο γράμμα ΣΤΙΓΜΑ (ς)) προκείπτει:
ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.
Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, έχουμε τα ακόλουθα:
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!
Στη συνέχεια, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε μπροστά μας μια κοσμογονική προσευχή-επίκληση προς την πηγή του φωτός. Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο όλων μας. Αμέσως πιο κάτω αναφέρω την σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής.
Αλ = Ο νοητός ήλιος.
Φά-ος = το φώς.
Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι)
Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.
Γα = Γή (δωρικός τύπος).Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.
Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.
Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.
Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.
Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.
΄Ιγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζη = προστ. ρημ. ζώ
Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.
Θη = προστ. ρημ. θέτω.
Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).
Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά)
Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)
Νύξ = (ουσ.) νύχτα
Ο = (αναφ.) το οποίο, που
Φύ(οι)= ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι)
Το αποτέλεσμα:
Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουνκαι να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είν��ι το μικρόν,και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,το σημαντικότερο όλων!
Πηγή : www.pyles.tv
το ξέρατε για την προσευχή????