[GR]8riskeis kai 8eories
Nomizo exeis kanei lathos .
Exei polla onomata k simvolizete san tragokefalos .Simfona me ton xristianismo o Satanas itan aggelos tou theou k parastratise .
Episis plirofories sxetika me ton Satana p vrika sta grigora :
Ο Σατανάς (Εβραϊκά Satan) σημαίνει «αντίδικος, αντίπαλος, εχθρός». Η Καινή Διαθήκη αποκαλεί το Σατανά, άρχοντα των δαιμόνων.
Είναι ο βασικός εχθρός του Θεού και της ανθρώπινης ψυχής. Αλλα ονόματα που του αποδίδονται είναι τα εξής: «Διάβολος, Όφις αρχαίος, Πλάνος της οικουμένης, Άρχοντας αυτού του κόσμου, Πονηρός, Πειράζων, Αππολύων, Αβαδδών, Βελλίαλ, Βεελζεβούλ» κ.α. Είναι αυτός που εξωθεί τους ανθρώπους στην αμαρτία και στην αποστασία από τον Θεό.
Ο Σατανάς πριν ξεπέσει, ήταν ένα Χερούβ του Θεού. Μια περιγραφή του έχουμε στην Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο του Ησαΐα ιδ΄ 12-15, που μεταφορικά γράφεται για το βασιλιά των Βαβυλωνίων, και έχει τα εξής λόγια: «... Πως έπεσες εκ του ουρανού, Εωσφόρε, υιέ της Αυγής! Συνετρίφθης κατά γης, συ ο καταπατών τα έθνη! Συ, δε, έλεγες εν τη καρδία σου. ‘‘Θέλω αναβεί εις τον ουρανόν, θέλω υψώσει το θρόνο μου υπεράνω των άστρων του Θεού, και θέλω καθίσει επί το όρος της συνάξεως, προς τα μέρη του βορρά, θέλω αναβεί επί τα ύψη των νεφελών, θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου’’. Εις τον Άδη όμως θέλεις καταβεί, εις τα βάθη του λάκκου». Για να δει κάποιος το ρόλο του Σατανά, αρκεί να διαβάσει το πρώτο και το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιώβ, στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Σατανάς είναι ένας ψευτοποιμένας, σε αντίθετη με τον αληθινό Ποιμένα τον Ιησού Χριστό.
Αναφέρεται και ως μάταιος ποιμένας, στα εβραϊκά «Χαελίλ» όπου το ουσιαστικό «ελίλ» (από τη ρίζα «αλάλ», δηλαδή, είμαι αδύνατος, ανεπαρκής), σημαίνει: «ανεπάρκεια, αναξιότητα». Αυτό είναι λοιπόν και ο Σατανάς. Ανάξιος και ανεπαρκής. Το έργο του είναι η καταστροφή των ψυχών. Προσπάθησε να, ματαιώσει τον ερχομό του Μεσσία Ιησού Χριστού δίχως αποτέλεσμα. Από αρχής επιτέθηκε στην ανθρώπινη φυλή για να τη διαφθείρει και να μην έρθει το «Σπέρμα» ο Ιησούς (βλέπε Πράξεις Αποστόλων ιγ΄ 23). Αυτό φαίνεται στην σαρκική επαφή των δαιμόνων με τις γυναίκες των ανθρώπων (βλέπε Γένεσις:s’ 1-4, και Ιούδας:εδάφια 6 και 8) όπου προσπάθησε ο σατανάς να δημιουργήσει μια γενιά δαιμονικών ανθρώπων για να αποκλείσει μέσω της διεφθαρμένης αυτής γενιάς τη γέννηση του Ιησού Χριστού γιαυτό ο Θεός κατέστρεψε με κατακλυσμό όλη την ανθρώπινη φυλή, σώζοντας μόνο το Νώε και την οικογένειά του.