Μαλακία, η (σημ: η λέξη απαντάται, κυρίως σε κείμενα ατόμων άνω των τριάντα, και με την εναλλακτική γραφή μαλακεία. Υπάρχει μια έντονη όσο και γόνιμη διαφωνία ανάμεσα σε λογοτέχνες που ανήκουν στο ρεύμα του λεγόμενου Υπαρκτού Σουρεαλισμού σχετικά με το αν ο όρος πρέπει να γράφεται με ι ή με ει: σύμφωνα με τον Δρ Θεόδωρο Παπαδόπουλο (στο άρθρο του "Φιλοκαλούμεν άνευ μαλακίας ή άνευ μαλακείας; μια γραμματική και εννοιολογική προσέγγιση", που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Γλωσσολογία και Ιστορία, τεύχος Απριλίου 1998, σελ. 25 επ.) ο όρος μαλακεία χρησιμοποείται κυρίως από άτομα τα οποία είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα προσπαθούν να εξευγενίσουν τόσο τον όρο όσο και την περιγραφόμενη δραστηριότητα, την οποία και θεωρούν μάλλον θετική (π.χ. "Ίσως η καλύτερη μαλακεία που έχω ακούσει τώρα τελευταία - μπράβο!"). Αντιθέτως, ο όρος μαλακία χρησιμοποείται συνήθως επικριτικά (π.χ. "τι μαλακία πέταξε και σας κούφανε;").
Εννοιολογικά, ο όρος έχει τόσο κυριολεκτική όσο και μεταφορική σημασία. Στην κυριολεκτική του μορφή αναφέρεται στο προϊόν του αυνανισμού, αποτελώντας συνήθως αντικείμενο των ρημάτων "τραβώ" και "παίζω", ενίοτε και "χτυπώ".