Λοιπόν το κακό είναι οτι κάθεσαι και νοιάζεσαι για την γνώμη των άλλων.
Πρώτον, όταν ασχολείσαι με αυτούς που λένε μαλακίες τους δίνεις αξία. Οταν απλά αδιαφορείς δείχνεις τον σεβασμό σου και πόσο γραμένους τους έχεις (Τι κάθομαι και λέω σε γυμνασιόπαιδα αλλά anyway..)
2ον, έκανες μαλακία με το χαρτάκι & τον φίλο σου & οτι την άφησες να το σκεφτεί. Αύριο θα σου βρεί 1002 δικαιολογίες για να μην τα φτιάξετε και μέσα σε αυτές θα αναφέρει και σίγουρα αυτό που δεν την αφήνει η μάνα της να βγεί απο το σπίτι. Έπρεπε να της το πείς μπροστά της και χωρίς χαρτάκια και μαλακίες, και ας το άκουγε η τάξη σου, τι σε νοιάζει γι αυτούς τέλος πάντων?
Θα βάλω μέσα στο post και δικιά μου ιστορία για να καταλάβεις. Γουστάρω μία, στο σχολείο κάθε μέρα ψάχνει δικαιολογίες για να μου μιλήσει και όταν είμαστε μαζί περνάνε συμμ/τές και φίλοι μου και πετάνε μαλακίες. εγώ απλά τους αγνοώ και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Μετά που μπαίνω στην τάξη μου λένε μαλακίες όπως "Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος" και έτσι, αν και δεν τα έχουμε επειδή τα έχει με άλλον (Μέχρι και το οτι θα τον χωρίσει μου είπε).
Αν γουστάρεις κάποια δεν βάζεις εμπόδια μπροστά σου. Τα προσπερνάς και μπαίνεις δυνατά στον αγώνα ..
Και επειδή με την μαλακία σου (Χαρτακι & Φίλος & Χρόνος) κατάλαβα οτι θα έχεις αρνητική απάντηση αλλά μην σκάσεις, προσπάθησε κι άλλο και πιάσε και πες το μπροστά της και μην της δώσεις χρόνο
Ε και αφού το σ/κ δεν θα την δεις που δεν βγαίνει απο το σπίτι να της ξανα μιλήσεις ρίχτο σε καψούρα
http://www.youtube.com/watch?v=_NWjqb64o_M
http://www.youtube.com/watch?v=BleH6Ycw4Xw
http://www.youtube.com/watch?v=BjVxv-fdtAg
GL / HF
Και να ξέρεις οτι ο ψυχολογικός πόλεμος είναι καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης & αφήνει ενοχές :>