Jump to content

DarkΜαγισσουλης

Members
  • Posts

    64
  • Credits

  • Joined

  • Last visited

  • Feedback

    0%

Everything posted by DarkΜαγισσουλης

  1. Me sory! I tink proficensy is n0t enaf for ya! Gf Τα χρηματα ανηκουν στα μη μετρησιμα και πανε με το much
  2. Edited: I mean what you say doesn't make sense. You want to convince everyone to -beep- their life. Dying now or later is the same.... Anyway gf
  3. [Gr] Εγω πιστευω οτι εισαι ανεμιστηρακι για Cpu
  4. [Gr] Προγραμμα απεξαρτησης κατω των 18? Δεν κερδιζεις καρμα αμα εισαι σκληρο αγορι. Because we can.
  5. [Gr] Τι τραβατε και εσεις τα αγρια αγορια...
  6. Πηγαινε κερνα τους φιλους σου ρε , που παρακαλας για adena ...
  7. Led Zeppelin Black Dog 1973 http://www.youtube.com/watch?v=uKyzyjfyuPU Layla - eric clapton, jimmy page, jeff beck Kansas - Dust in the wind http://www.youtube.com/watch?v=_hzv0TSSDgU
  8. Tιποτα μικρε, απλα το επιπεδο της μουσικης σου παιδειας πρεπει να σε προβληματισει. Φιλικα παντα
  9. Γιατι δεν υπαρχει μονο η Rihanna και Lil wayne
  10. Προϊστορία Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι το ελληνικό αστικό τραγούδι στη απαρχή του. Εξελίχθηκε μέσα από την ελληνική μουσική παράδοση, του δημοτικού τραγουδιού και των κλέφτικων από τους κατοίκους των ελληνικών πόλεων. Τα πρώτα ρεμπέτικα ακούσματα άρχισαν να σημειώνονται στην Αθήνα στις φυλακές του Μεντρεσέ το 1834 τα λεγόμενα "μουρμούρικα". Την ίδια εκείνη εποχή οι Βαυαροί προσπαθούσαν να εισάγουν στη τότε αθηναϊκή κοινωνία τις καντρίλιες και την πόλκα. Αντίθετα στη πλατεία του Ψυρρή τα μουρμούρικα, και τα σεβνταλήτικα άρχισαν να βρίσκουν ανάπτυξη. Στις αρχές του 1900 τα ρεμπέτικα αποτελούσαν το λαϊκό τραγούδι των φτωχών συνοικιών των κυριοτέρων πόλεων. Την ίδια εποχή εμφανίζονται στον Πειραιά ως πρωτορεμπέτικα τα λεγόμενα "γιαλάδικα", που πήραν τ΄ όνομά τους από τη συχνά επαναλαμβανόμενη λέξη "γιάλα -γιάλα" ή "αμάν γιάλα" ή "γιαλελέλι". Μετά το 1922 έγινε μίξη των τραγουδιών μ΄ εκείνα της Μικράς Ασίας και του Βοσπόρου, με έντονη την εμφάνιση του αμανετζίδικου λαϊκού τραγουδιού. Τότε εμφανίζονται και τα περισπούδαστα του είδους Καφέ Αμάν όπου το ρεμπέτικο τραγούδι άρχισε ν΄ αναπτύσσεται ευρύτατα μέχρι το 1936 όταν και απαγορεύτηκαν θεωρούμενα ως τουρκοειδή. Σημειώνεται πως ένα χρόνο πριν το 1935, τα αμανετζίδικα είχαν απαγορευτεί στη Τουρκία θεωρούμενα ως κατάλοιπο ελληνικό μουσικό είδος. Εποχή της μαζικής αποδοχής Κορυφαία προσωπικότητα του ρεμπέτικου αναδεικνύεται αυτή την περίοδο ο Βασίλης Τσιτσάνης. Μετά την απελευθέρωση το ρεμπέτικο αρχίζει να καταξιώνεται σαν λαϊκή μουσική ευρείας αποδοχής και βγαίνει από το περιθώριο. Εμφανίζονται νέοι τραγουδιστές όπως η Σωτηρία Μπέλλου. Οι περισσότεροι μελετητές θεωρούν ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '50 το ρεμπέτικο, στη γνήσιά του μορφή, πεθαίνει και δίνει τη θέση του σε μια νεώτερη μορφή του ρεμπέτικου το λεγόμενο αρχοντορεμπέτικο το οποίο και άνοιξε το δρόμο της ευρύτερης πλέον αποδοχής του λαϊκού τραγουδιού. Στη δεκαετία του '60, αρχίζει η εποχή της 'πρώτης αναβίωσης' του ρεμπέτικου, όπου και επανηχογραφούνται παλαιότερες επιτυχίες και εκδίδονται μελέτες πάνω στο θέμα και ανθολογίες τραγουδιών, από συγγραφείς όπως ο Ηλίας Πετρόπουλος και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, βιογραφίες ρεμπετών, ενώ γίνονται και αρκετές νέες ηχογραφήσεις (την πρώτη "μελέτη" όμως έχει παρουσιάσει ο Μάνος Χατζιδάκις ήδη μετά την κατοχή). Το μπουζούκι που αποτέλεσε το βασικό όργανο της ρεμπέτικης μουσικής, γίνεται ευρέως αποδεκτό και χρησιμοποιείται από μεγάλους συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις. Σήμερα, το ρεμπέτικο έχει κερδίσει μεγάλη δημοτικότητα ενώ αναγνωρίζεται και μελετάται διεθνώς. Το ρεμπέτικο στις Η.Π.Α. Τα χρόνια που ακολούθησαν τη Μικρασιατική καταστροφή, αλλά και πριν από αυτήν, μεγάλος αριθμός Ελλήνων μεταναστεύσε στις Η.Π.Α., μεταφέροντας εκεί την ελληνική μουσική παράδοση, αλλά και το ρεμπέτικο. Ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα ηχογραφούνται από αμερικάνικες εταιρείες σμυρναίικα και δημοτικά τραγούδια. Το 1919 ιδρύονται οι πρώτες ελληνικές δισκογραφικές εταιρείες και από τα μέσα της δεκαετίας του '20 υπάρχουν ηχογραφήσεις τραγουδιών τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ρεμπέτικα, πριν ακόμα αρχίσουν οι ηχογραφήσεις στην Ελλάδα. Μέχρι και το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο γράφονται και ηχογραφούνται αρκετά πολύ αξιόλογα κομμάτια, ενώ ενώ η συνεργασία ελλήνων με ξένους μουσικούς δίνει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Έντε λα μαγκέτε Bοτανίκ Το Βαπορι απο την Περσια Ελα αποψε στου Θωμα http://www.youtube.com/watch?v=ZPwLyrE-rTk Ρεμπετικο Στην Αμφιαλη
  11. What did you expect with B grade jewles? *About Daggers. Imagine that mirage isn't even added.
  12. Server is awsome! And about classes community is really balanced you can find Sps/Sph/Th/Aw/He/Sr/Necros You can kill everyone if you know how to play ur class...
  13. Εσενα στο ειπα. Ουτε ο Θεος δε θα μας σωσει Αργεντινη θα γινουμε
  14. ~Gl~ Downloading Patch. Hope to see Pion33r & Swal D-Engooo i 'm coming :D
  15. Omg, you f%$&ing gay. Find someone else to have cyber sex with... Ps* It's not my connection's problem. There were 2 other ppl in aden shouting !LAGGG !GM IDIOT FIX LAG etc..
  16. Σε ενα χρονο δεν θα εχουμε τα βασικα. Ιντερνετ θα ξεχασουμε τι ειναι...
  17. Εκτέλεσαν εν ψυχρώ ακτιβιστές του "Στόλου της Ελευθερίας" Η πολεμική επιχείρηση που έστησαν οι ισραηλινές ειδικές δυνάμεις έλαβε χώρα στις 4:50 τα ξημερώματα σε διεθνή ύδατα, 70 ως 80 μίλια από τις ακτές της Λωρίδας της Γάζας. Οι στρατιωτικοί των ειδικών δυνάμεων με ελικόπτερα και σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού κατέλαβαν με τη χρήση πραγματικών πυρών τα 6 πλοία του Στόλου, με πρώτο το τουρκικό "Mavi Marmara", στο οποίο επέβαιναν 500 ακτιβιστές. Στη συνέχεια επιτέθηκαν στο ελληνικό επιβατηγό "Σφενδόνη", τα δυο τουρκικά φορτηγά και το υπό αμερικανική σημαία "Challenger 1". Το δεύτερο ελληνικό σκάφος που συμμετείχε στην αποστολή, το φορτηγό "Ελεύθερη Μεσόγειος", συνέχισε την πορεία του, με τους επιβάτες και το πλήρωμα να αρνούνται να παραδοθούν. Φουσκωτά με άνδρες των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων προσέγγισαν κατόπιν το ελληνικό σκάφος και ανέβηκαν στο πλοίο με γάντζους καταλαμβάνοντας και αυτό. Για τον ακριβή, πάντως, αριθμό των νεκρών και τραυματιών, επικρατούσε σύγχυση μέχρι αργά το βράδυ. Το Ισραήλ επισήμως έκανε λόγο για δέκα νεκρούς, αν και τα ισραηλινά ΜΜΕ μιλούσαν αρχικά για 19. Τουρκικές πηγές ανέφεραν ότι οι νεκροί είναι τουλάχιστον 15, στην πλειονότητα Τούρκοι. Τα 6 σκάφη, αφού καταλήφθηκαν, οδηγήθηκαν στο ισραηλινό λιμάνι Ashdod, στο οποίο αποβιβάστηκαν οι ακτιβιστές του Στόλου -μεταξύ των οποίων και τα μέλη της ελληνικής αποστολής-, και κρατούνταν μέχρι αργά το βράδυ Η διεθνής αποστολή είχε ξεκινήσει το τελευταίο σκέλος του ταξιδιού προς την αποκλεισμένη Γάζα την Κυριακή στις 4 μ.μ., παρά τις απειλές του Ισραήλ ότι ο "Στόλος" θα καταληφθεί από το Ναυτικό και θα οδηγηθεί σε ισραηλινό λιμάνι για έλεγχο. Εξάλλου, καθ' όλη τη διάρκεια του πλου, μετά τα μεσάνυχτα, τα σκάφη του ισραηλινού Ναυτικού απειλούσαν τα πλοία να γυρίσουν πίσω. Τα σκάφη που απέπλευσαν προς τη Λωρίδα ήταν τελικά 6, καθώς 3 παρουσίασαν μηχανικές βλάβες, με συνέπεια να μην μπορούν να ταξιδέψουν. Στο ταξίδι προς τη Γάζα δεν συμμετείχε και η ομάδα των Ελλήνων και Κυπρίων ακτιβιστών, που αποκλείστηκαν στην Κύπρο μετά την απόφαση της τελευταίας να απαγορεύσει τον απόπλου από τα λιμάνια της των σκαφών του "Στόλου". Η αποστολή που διοργανώθηκε ήταν η μεγαλύτερη από τον Αύγουστο του 2008, οπότε για πρώτη φορά η κίνηση "Free Gaza Movement", με δύο ελληνικά καϊκια, στα οποία επέβαιναν 44 ακτιβιστές από 13 χώρες, έσπασε μετά από 41 χρόνια τον θαλάσσιο αποκλεισμό της Γάζας. Από τότε άλλες 4 φορές σκάφη του Free Gaza έσπασαν τον αποκλεισμό, ωστόσο, μετά την ισραηλινή εισβολή στη Γάζα τον Δεκέμβριο του 2008, οι αποστολές αντιμετωπίζονται με πολεμικά μέσα, όπως συνέβη με τον διεμβολισμό του «Dignity», το Δεκέμβριο του 2008, την απειλή με βύθιση του «Αρίωνα» τον Ιανουάριο του 2009 και την κατάληψη του σκάφους τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς. Στην τωρινή αποστολή, που μετέφερε 10.000 τόνους ανθρωπιστικό και οικοδομικό υλικό, συμμετείχαν συνολικά 700 ακτιβιστές από 40 χώρες, με πολυπληθέστερη την τουρκική αποστολή, που επέβαινε στο πλοίο "Mavi Marmara". Η ελληνική αποστολή "Ένα Καράβι για τη Γάζα" συμμετείχε με 2 σκάφη, τα οποία απέπλευσαν την περασμένη Τρίτη από το λιμάνι του Πειραιά μετά από πολλά γραφειοκρατικά εμπόδια.
  18. Γερμανοί ακτιβιστές «Ηταν επίθεση κατά ειρηνικής αποστολής» Τα μόνα όπλα που είχαν στην κατοχή τους οι ακτιβιστές της νηοπομπής, που δέχθηκε επίθεση από τον ισραηλινό στρατό ενώ μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, ήταν ξύλα, διαβεβαίωσαν σήμερα, Τρίτη, Γερμανοί που βρίσκονταν στο διεθνή στολίσκο. «Προσωπικά είδα ότι χρησιμοποιήθηκαν δύο ξύλα (...) Δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο» δήλωσε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, λίγο μετά τον επαναπατρισμό του ο Νόρμαν Πεχ, 72 ετών, πρώην βουλευτής του αριστερού κόμματος Die Linke, που βρισκόταν στο τουρκικό πλοίο Mavi Marmara. «Δεν είδαμε ποτέ να χρησιμοποιείται μαχαίρι ως όπλο. Με ξύλα υπερασπιστήκαμε τους εαυτούς μας» πρόσθεσε. «Ήταν μία επίθεση κατά μίας ειρηνικής αποστολής σε διεθνή ύδατα. Οι Ισραηλινοί μπορούν να υπερασπίζονται τη στρατιωτική ζώνη άμυνάς τους, όμως εμείς βρισκόμασταν εκτός των ορίων της. Είχαμε το δικαίωμα να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, ακόμα και να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα με τα οποία μας επιτίθεντο» υπογράμμισε. Ο Πεχ επαναπατρίστηκε μαζί με τέσσερις ακόμα Γερμανούς, που βρίσκονταν επίσης στο Marmara. Δύο από αυτούς, οι βουλευτές του κόμματος Die Linke Ίνγκε Χέγκερ, 59 ετών και Ανέτ Γκροθ, 56 ετών, δήλωσαν πως κανείς δεν οπλοφορούσε.
  19. ~Αλληλεγγύη στη Γάζα και στους αιχμάλωτους ακτιβιστές~ JOIN http://www.facebook.com/?ref=home#!/pages/Allelengye-ste-Gaza-kai-stous-aichmalotous-aktibistes/130817663596075 Τι εγινε? Μια μικρή αναδρομή στην... ιστορία του πολύπαθου αυτού τόπου θα ήταν χρήσιμη, τουλάχιστον για να τινάξει από τη συνείδησή μας την εδραιωμένη άποψη, που η παιδεία μας μας έχει επιβάλει, ότι οι Ισραηλινοί δικαίως συγκεντρώθηκαν στα «πάτρια» εδάφη, όπου «κακώς» ζούσαν εκεί οι Παλαιστίνιοι, οι απόγονοι των αρχαίων βάρβαρων Φιλισταίων και, με απόφαση του ΟΗΕ, το 1948, ίδρυσαν εκεί το κράτος τους, το οποίο, όμως, προσπαθούν να αφανίσουν οι «τρομοκράτες» Παλαιστίνιοι. Αλλά, η αλήθεια δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι Εβραίοι εκδιώχτηκαν από την Παλαιστίνη το 70 μ.Χ. από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τίτο και από τότε, μέχρι το 1920, για κοντά 19 αιώνες δηλαδή, η παρουσία τους εκεί δεν έφτανε ούτε το 10% του πληθυσμού. Όμως, από το 1919, οι Εγγλέζοι, που κατείχαν την περιοχή κατόπιν «εντολής» της Κοιν. των Εθνών, άρχισαν να ευνοούν τη συγκέντρωση των Εβραίων στην «ιστορική τους κοιτίδα», σύμφωνα και με το κίνημα του Σιωνισμού, που αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Αυτή η κίνηση συνεχίστηκε ως τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο οπότε, κάτω από τη δικαιολογημένη συμπάθεια προς τους Εβραίους, που προκάλεσε ο διωγμός τους από τον Χίτλερ*, ο νεοσύστατος ΟΗΕ αποφάσισε τη δημιουργία εκεί κράτους του Ισραήλ, αλλά, πράγμα που αγνοείται και έντεχνα αποσιωπάται, και κράτους του αυτόχθονος αραβικού πληθυσμού, ενώ άφηνε την Ιερουσαλήμ αυτόνομη - (* ποιος περίμενε όμως πως οι Εβραίοι θα αποδεικνύονταν απέναντι στους Παλαιστίνιους χειρότεροι από τους Ναζί!). Στη συνέχεια, ενώ κανείς δεν στήριξε τη δημιουργία αραβικού κράτους, το Ισραήλ, κατέλαβε πολύ περισσότερες εκτάσεις απ’ όσες η απόφαση του ΟΗΕ του έδινε και θεωρεί την Ιερουσαλήμ ως «ιστορική του πρωτεύουσα». Ακολούθησαν συγκρούσεις μεταξύ του Ισραήλ, (που γρήγορα έγινε πολεμικά πανίσχυρο, κάτω από την προστασία πλέον των ΗΠΑ), και του ντόπιου πληθυσμού, αλλά και των γύρω, συχνά σπαρασσόμενων μεταξύ τους αραβικών κρατών (Λιβάνου, Συρίας, Ιορδανίας, Αιγύπτου). Στις συγκρούσεις αυτές η πολεμική μηχανή του Ισραήλ υπερίσχυε και έτσι κατέλαβε ακόμη περισσότερα εδάφη, όπως τα Υψώματα του Γκολάν, τη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη κ.ά. (Πηγή: Εγκ. Υδρία, τ. 42, σελ. 372-73). Η Χαμάς,που εύκολα χαρακτηρίζεται απλώς «τρομοκρατική οργάνωση», ήταν και είναι το μεγάλο μέρος του πληθυσμού που αρνείται να αναγνωρίσει την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και αγωνίζεται, με τα μέσα που διαθέτει, κατά της πανίσχυρης πολεμικής μηχανής του –που διαθέτει τα τελειότερα αμερικανικά όπλα. Τα χτυπήματα της Χαμάς είναι συχνά «τυφλά» και υπάρχουν αθώα θύματα. Όμως, τα αθώα θύματα των Παλαιστινίων είναι πολλαπλάσια. Εκατοντάδες σπίτια, σχολεία, τζαμιά κλπ, ανατινάζονται και μαζί εκατοντάδες αθώοι σκοτώνονται ή τραυματίζονται, ενώ η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι απελπιστική. Μια τραγωδία που επιτείνεται από την χερσαία εισβολή του ισραηλινού στρατού, η οποία, παρά τη διεθνή κατακραυγή και τις διεθνείς εκκλήσεις, δεν πρόκειται να σταματήσει αν οι Ισραηλινοί δεν επιτύχουν τους σκοπούς τους, που θα πει: να εξαφανίσουν κάθε σημείο αντίστασης της Χαμάς, άσχετα με το πόσοι νεκροί και τραυματίες θα προκύψουν. Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, είναι απογοητευτικό να παρακολουθεί κανείς, είτε την «πολιτική ίσων αποστάσεων», είτε την εύγλωττη σιωπή, είτε την καθαρή συνηγορία υπέρ του επιτιθέμενου Ισραήλ, από μεγάλο μέρος της λεγόμενης «διεθνούς κοινότητας». Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των ΗΠΑ, που αποτελούν πάντα το πολιτικό και στρατιωτικό στήριγμα του Ισραήλ, χωρίς να αναμένεται σημαντική αλλαγή πολιτικής από τον νέο πρόεδρο –γίνεται μάλιστα προσπάθεια να τελειώσει η ισραηλινή επίθεση μέχρι τις 20 Ιανουαρίου, οπότε ορκίζεται ο Ομπάμα. Ως τότε το Ισραήλ αρνείται να ακούσει τις όποιες φωνές για κατάπαυση του πυρός, πολύ περισσότερο για απόσυρση από τη Λωρίδα της Γάζας. Τελικά, όπου «φτωχός κι η μοίρα του», ενώ πρόγευση ότι το 2009 θα είναι ό,τι και το 2008 –αν όχι, χειρότερο- αποτελούν ασφαλώς τα γεγονότα στη Γάζα. JOIN http://www.facebook.com/?ref=home#!/pages/Allelengye-ste-Gaza-kai-stous-aichmalotous-aktibistes/130817663596075
×
×
  • Create New...