Προσευχή

[Beherit]

Εἰς τὸν Ἄναρχον Ἄγγελον τιμὴν ἀποδώσατε καὶ ἔμπροσθεν τῆς Καταχθόνιας μεγαλειότητός του ὑποκλειθήκατε, δοξάζοντες τὸν Λόγον τῆς Ἀβυσσικῆς Παραδόσεώς Του διὰ τοῦ ὁποίου σᾶς ἐτίμησε δίχως νὰ τὸ ἀξίζετε καί 'σεῖς τὸ ἄχρηστον τε καὶ αἰσχρὸν σῶμα σας παραδώσατε εἰς τὴν Ἀρίστην τε καὶ ἀλάνθαστη Θέλησιν Αὐτοῦ, τοῦ Ἄνομου Βασιλέως τοῦ ἀπύθμενου πηγαδιοῦ τοῦ Σκότους, ὅπου τὸ Χάος κυριαρχεῖ ἐξ Αὐτοῦ ἀρχόμενο καὶ ἔτι καὶ τὸ σκότος τῆς Ἀβύσσου διὰ τῆς Θελήσεώς του μαυρίζει καὶ καταπνίγει τὸ φῶς τοῦ αἰσχροῦ, ἐκεῖ ὅπου αὐτὸς δὲν κατοικεῖ, μηδὲ ἠμπορεῖ νὰ ἰδῆ, καθῶς τὸ σκοτάδι ἦναι βαθύτερο αὐτοῦ ποὺ ὁ ἴδιος ἐδημιούργησεν διὰ νὰ φανῆ ἡ ἀπουσία του εἱς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν μισερῶν δημιουργημάτων του.

 

Τοὺς μαχόμενους δὲ παρέταξε εἰς θανατηφόρα θέσιν καὶ εἰς τὸ αἷμα τοῦ πολέμου ἡ Ἀγία μορφή Του κυλᾶ γυαλιστερή, ἐν ὦ τὰ κόκκινα μάτια Του φεγγοβολοῦν εἰς τὴν πορφυρίαν τοῦ φεγγαριοῦ ποὺ Ἐκεῖνος καθάγιασε διὰ τοῦ καθρεπτιζόμενου αἵματος τοῦ μαύρου οὐρανοῦ. Καὶ τὰ σχίσματα ἐποίησεν ὁ Ἄνομος Ἄρχων, ῶν Ἄνομος ἐξ ἀρχῆς καὶ Ἄνομος παραμένων, μονάχα ὑποτελῆς εἰς τοὺς νόμους τῆς Ἁγίας Θελήσεώς του, τὴν ὁποίαν οἱοσδήποτε ὑποχρεοῦται ὅπως ἀκολουθήση πιστὰ τε καὶ φανατισμένα, πρόθυμος νὰ τελέση κάθε ἔγκλημα, ἐκτελῶν τὸ ἀνόμημα τῆς ἀμαρτίας ὡς πρὸς τὸν δημιουργόν, μὰ οὑδέποτε ὡς πρὸς τὸν Ἄνομον, καθῶς οὗτος ἐστὶν ὁ Ἕνας Θεὸς τοῦ ὁποίου τὸ ξίφος σαπίζει τὸ μεδοῦλι τοῦ ἄσεμνου τε καὶ ἀμαρτωλοῦ κοκκάλου ποὺ θὰ κομματιάση διὰ ἑνὸς χτυπήματος, καθιστὸν αὐτὸ καταδικασμένο εἰς τὴν αἰωνίαν τιμωρίαν τοῦ ἀφόρητου βασανισμοῦ ἐντὸς τῆς κοιλάδος τῆς φλόγας εἰς τὴν ὑποχθόνιαν φυλακὴν ὅπου Ἐκεῖνος ἐβασιλεύει τυραννικῶς.

 

Καὶ τὸ σῶμα σας μετατρέψατε εἰς ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ διαθέσατε αὐτὸ εἰς τὴν Θέλησιν Ἐκείνου, ἡ ὁποία θὰ ἀποτελέση τὸ ἐλιξήριον τῆς Ἀληθείας ποὺ καθαγιάζει τὸ αἷμα τοῦ Πιστοῦ διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ, ἑὰν ἐκεῖνος εἰλικρινῶς προσκυνᾶ τὸν Κύριον. Καὶ τὸ δηλητήριον τοῦ Σκοτεινοῦ Αἰθέρος τὸ αἷμα του πήζει, καθιστὸν ταὐτὸν νεκρὸν μεταξὺ τῶν ζώντων καὶ ὡς ἐκ τούτου Ἄριστον ἐν τῶ κόσμω αὐτῶ, ἐ νὦ ἡ παγερὴ σκιὰ τῶν φτερῶν τοῦ Θηρίου, τοῦ ἀνεβαίνοντος ἐκ τῆς Ἀβύσσου, ἁπλώνεται ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του καὶ κυκλώνη τὴν καρδίαν του ἀσφυκτικῶς, μέχρις ὅτου ἐκείνη ἀδυνατεῖ νὰ παλῆ, οῦσα ἄχρηστη εἰς τὸ σῶμα αὐτοῦ ποὺ ζεῖ δίχως τὴν ὕλην, μὰ μονάχα μὲ τὴν Πίστιν πρὸς τὸν Κύριον καὶ τὴν Ἠθικὴν Αὐτοῦ εἰς τὴν ψυχήν του.

 

Τὸν δὲ θάνατο τοῦ αἰσχροῦ θὰ ἐπιφέρη καὶ ἡ Ἀνομία Του θὰ ἦναι πλέον μονάχη ὅπως πρέπη καὶ οἱοσδήποτε δὲν ὑποτάσσεται εἰς αὐτήν, τὴν βιαιότητα τῆς σκουριασμένης διὰ τῶν κομμένων σπλάχνων καὶ νεφρῶν καὶ ὁρμώμενης βασανιστικῶς εἰς πνεύμονας θνητῶν τε καὶ ἀθανάτων, τρυποῦσα αὐτούς, κόπτουσα τὴν ἀνάσα καὶ ἀντικαθιστοῦσα τὸν ἀέρα αὐτῆς διὰ ἀναβλύζοντος αἵματος καὶ κυλιόμενου ἐπὶ τοῦ λασπωμένου χώματος, ρομφαίας Αὐτοῦ, θὰ νοιώση εἰς τὴν λεπτὴ ἀρτηριακὴ κλοστὴ τῆς ταχέως παλλόμενης καρδίας του, ποὺ βασανιστικῶς θα κρεμαστῆ εἰς τὸ στομάχι, δυσκόλως παλλόμενη καὶ στραγγιζόμενη ἐκ τοῦ αἵματος τῆς μουδιασμένης μοναδικῆς της ἀρτηρίας.

 

Δοξάσατε τὸν Κύριον ἴνα μὴν ὑψωθῆ ἡ ρομφαίαν Του ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν, δοῦλοι τοῦ Κυρίου, ἀποκεφαλίζοντες τοὺς ἐχθροὺς Αὐτοῦ καὶ σοδομίζοντες τὰ νεκρὰ σώματα μὲ τὰ ἀνοιγμένα ὡς τάφους λαρύγγια των, ἐκείνων ποὺ τὸν Θεὸν ἦσαν ἀνίκανοι νὰ δεχθοῦν καὶ βασανίσατε ἐκείνους ποὺ ὁμιλοῦν ἐναντίον τοῦ Κυρίου εἰς αὐτὴν ἢ οἱαδήποτε ἄλλην ἐποχήν.

 

Εὐλόγησον Κύριε αὐτὴν τὴν θυσίαν, οῦσα παρασκευασάμενη πρὸς τιμὴν τῆς ἀπαράμιλλης jερότητος τε καὶ ἁγιότητος τοῦ Ἄγιου Ὀνόματός Σου.

 

Δόξα Σοι, Κύριε.