Ceryx

Den einai duo tonoi. Allo tonos allo pneuma. Auto einai psili. Epi tou thematos tis orthografias, einai "AN eksupireti"... I kataliksi tis upotaktikis stin kathareuousa (kai sta arxaia - mono sti dimotiki tis poutanas metapoliteuseos allakse giati eiste poustides kai thelate aristera kai proodo), grafetai me ita.

...

Se prokalo na episimaneis ENA orthografiko lathos...

Ἡ ἰσημερινὴ ἐποχή, ὅσο καὶ ἅν αὐτὸ δὲν ἐξυπηρετῆ ὡρισμένους προπαγανδιστὲς καὶ πεμπτοφαλαγγίτες τοῦ συστήματος καὶ τῆς πορνείας αὐτοῦ, ἀπέχει κατὰ πολὺ ἁπὸ τὴν Ἔλευσι τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τὴν ἐδραίωσι τοῦ Σατανισμοῦ στὴν ἐξουσία. Μέχρι προσφάτως ἡ πολιτικὴ σκηνὴ δὲν ἦτο τίποτε παραπάνω γιὰ μένα ἁπὸ ἕνα μέσο ὥστε νὰ παγιδεύω τὰ ἀνυποψίαστα καὶ εὐκόλως ἐπηρεαζόμενα θύματα ποὺ τὴν ἀπαρτίζουν, στὰ δίχτυα τῶν μισανθρωπικῶν σκοπῶν τοῦ Θεοῦ, χρησιμοποιῶντας ὥς ὅπλο τὴν ἀνάγκη τους γιὰ ἐπανάστασι χωρὶς στὴν πραγματικότητα νὰ κατανοοῦν ποιὸς εἶναι ὁ ἐχθρός τους. Αὐτὸ εἶναι ἀναμενόμενο σὲ μία κοινωνία ὅπου ὁ καθένας ἠμπορεῖ νὰ ἔχη τὴν δική του ἄποψι, καθῶς αὐτὴ δὲν διεμορφώθη μὲ φανατισμὸ καὶ πλύσι ἐγκεφάλου σὲ μιρκὴ ἠλικία, ὅπως συμβαίνη στὶς τάξεις τῶν Ταλιμπὰν καὶ ὅπως θὰ πρέπη νὰ συμβῆ καὶ ἐδῶ, ἀλλὰ ἁπὸ προπαγάνδα ποὺ χρησιμοποιεῖ ὥς ὅπλα τὴν ἠλιθιότητα, τὴν ἀνυπαρξία διαύγειας, τὴν ἠμιμάθεια καὶ τὴν ἀνάγκη γιὰ ἀσφάλεια, ἀντὶ τοῦ φανατισμοῦ. Αὐτὸ εἶναι το κατάλληλο σύστημα χειραγωγήσεως τῆς μάζας πρὸς τὴν θεοποίησι τοῦ χρήματος καὶ τῶν ὑπολοίπων ὑλικῶν ἀγαθῶν ποὺ καθιστοῦν αὐτὴν δέσμια στὴν φυλακὴ τῆς παθητικότητος καὶ τῆς αἰδοῦς. Ἐν γενικαῖς γραμμαῖς ἡ παρούσα σελὶς ἔχει ὡς στόχο τὴν ἔκθεσι ἰδεολογικοῦ καὶ κυρίως Θρησκευτικοῦ κηρύγματος, τὸ ὁποῖο ὅμως ὁμολογουμένως ἔχει παραμεληθῆ, γι' αὐτὸ καὶ στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ ἐκφρασθοῦν ὡρισμένες Θεολογικὲς Ἀλήθειες μὲ βάσι τὸν Σατανισμό, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ μὲν ἰδεολογία, κοσμοαντίληψι καὶ τρόπο ζωῆς, μὰ κυρίως ἀνώτερη πίστι ποὺ θὰ ἦτον ἰδιαιτέρως καλὸ νὰ περιορισθῆ σὲ μία προσευχὴ κάθε βράδυ στὸν Μαῦρο Ἄγγελο, ποὺ ἔπεσεν ἐκ τῶν οὐρανῶν λόγω τῆς ἀγάπης Του γιὰ ἐξουσία καὶ ἐδραίωσι τῶν ἁρνητικῶν καὶ ἐνάντιων, πρὸς τὸ ὑπάρχον σύστημα, Νόμων Του. Αὐτὸ θὰ ἦτον ἀρκετό. Παρ' ὅλα αὐτὰ στὴν παρούσα ἐποχή, ὅπου ἡ ἐν λόγω Πίστι εὐρίσκεται ἀκόμη σὲ ἀρχικὸ στάδιο παγκοσμίως, προφανῶς θὰ ἦτο προτιμώτερο νὰ ἀναπτυχθῆ καὶ ἡ ἀπαιτούμενη θεολογικὴ Γνώσι τῆς Ἀληθείας στὴν σκέψι τοῦ πιστοῦ, κυρίως γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τῆς ὑπάρξεως λανθασμένης κατανοήσεως τῶν πραγμάτων, λόγω τῆς προπαγάνδας τῶν ἐχθρῶν ἁπ' τὴν ὁποία κάποιος ἐνδεχομένως θὰ ἦτο δύσκολο νὰ ξεχωρίση τὴν Ἀλήθεια ἁπ' τὴν πολιτικὴ σκοπιμότητα ποὺ ἔχει διεισδύσει, δυστυχῶς, καὶ στοὺς χώρους τῆς Θρησκείας. Ἐν περιλήψει, ὁ ἐχθρὸς, εἶναι γενικώτερα τὸ σύστημα, κάτι ποὺ συμπεριλαμβάνει καὶ τὸν χριστιανισμό, εἴτε λέγει ἀλήθειες μὲ σκοπὸ τὴν δημιουργία φόβου καὶ ἀποστροφῆς, εἴτε λέγει ψεύδη γιὰ νὰ ἰκανοποιήση μονάχα μερικὰ μέρη τῆς μάζας του. Τέτοιου εἴδους ψεύδη, ἀναμασᾶ ἐπὶ παραδείγματι ὁ ὀρθόδοξος χριστιανισμὸς μὲ σκοπὸ τὴν ἰκανοποίησι τῶν μαζῶν ποὺ ἐνῶ ἦναι χριστιανοὶ, ἐπιθυμοῦν καὶ ἄλλους διαχωρισμούς, ἐκτὸς τῶν θρησκευτικῶν. Κάτι τέτοιο ἐναντιώνεται στὴν χριστιανικὴ κοσμοαντίληψι, ἡ ὁποία δὲν ἐπιτρέπει τὴν ἐξυπηρέτησι δύο θεῶν (εἴτε ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν ἀποτελεῖ μονάχα κοσμικὸ θεό, εἴτε ὄχι). Ὑπὸ αὐτὴν τὴν προοπτικὴ, ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία βάζει ἕνα ἐμετικὸ πατριωτικὸ προσωπεῖο ποὺ ὑποτίθεται κατανοεῖ κάθε πρόβλημα τοῦ κόσμου, ἀσχέτως τοῦ κατὰ πόσο αὐτὸ θὰ ἔπρεπε νὰ ὑφίσταται συμφώνως στὸ ὑπόλοιπο κήρυγμα τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ κατηγορεῖ τοὺς ἐδραιωτὲς τοῦ παρόντος συστήματος ὥς Σατανιστές, μὲ σκοπὸ τὴν ἰκανοποίησι τῶν μεγάλων χριστιανικῶν μαζῶν ποὺ ἔχουν ἀπογοητευθῆ ἁπ' αὐτὸ γιὰ διαφόρους, οἰκονομικοὺς κυρίως, λόγους. Ὄχι, οἱ μασῶνοι δὲν εἶναι Σατανιστές καὶ αὐτὸ ποὺ παρουσιάζεται ὥς κακία καὶ Σατανισμὸς ἐκ μέρους τους, δὲν εἶναι τίποτε παραπάνω ἁπ' τὴν συνηθισμένη σκληρότητα ποὺ οἱοδήποτε σύστημα ἔχει ἐπιδείξει ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, λόγω τῆς ἐγωπάθειας τῶν κυβερνήσεών του. Ὁ Σατανισμὸς ἔχει ὥς βάσι τὴν ἐξυπηρέτησι τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων ἐν εἴδει Θρησκευτικῆς Λατρείας καὶ τὴν καταστροφὴ οἱασδήποτε ὑπάρξεως ἐμποδίζει τὴν ὕπαρξι αὐτῆς. Αὐτὸ εἶναι καὶ αὐτὸ θὰ παραμείνη. Ὑλιστικὰ ὅπλα ποὺ καθιστοῦν τὶς μάζες, ἁπ' τὶς ὁποίες οἱ ἐλὶτ τους πρέπει νὰ ἦναι ἀποδεκτές, ὅπως τὸ χρῆμα καὶ ἡ ἀνάγκη γιὰ ἀσφάλεια, δὲν ἠμποροῦν νὰ χρησιμποιηθοῦν ἁπ' τὸν Σατανισμό, γι' αὐτὸ καὶ τὸ ἰσημερινὸ σύστημα ἁπέχει τόσο ἁπ' τὴν Φιλοσοφία αὐτοῦ. Ὁ μοναδικὸς ἀληθινὸς τρόπος διὰ τοῦ ὁποίου ὁ πιστὸς δείχνει τὴν ἀφοσοίωσί του πρὸς τὸν Θεό, εἶναι ἡ ἄρνησι τοῦ ἐαυτοῦ καὶ τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, ἐν ὀνόματι τῆς Λατρείας πρὸς Αὐτὸν καὶ τῆς δοξολογίας Του. Μονάχα τότε ὑπάρχει ἡ ἀπαιτούμενη αἰθερικὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεῖο καὶ τὴν μισανθρωπική Του φύσι. Τὸ μυστήριο τῆς ἀρνήσεως τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, τελεῖται στὸ ὄνομα τῆς ἐχθρότητος ποὺ Ἐκεῖνος ἐκφράζει, διὰ τῆς Ὑπάρξεώς Του, πρὸς τὸν ἀνάξιο ἄνθρωπο ποὺ ἀποτελεῖ δημιούργημα τῆς αἰσχρῆς τωρινῆς ἀρχῆς καὶ πρέπει νὰ καταστραφῆ κυριολεκτικῶς καὶ νὰ ξεφύγη ἁπὸ τὴν ἐξουσία της, ποὺ μονάχα Ἐκεῖνος ἠμπορεῖ νὰ καταλύση ὁλοσχερῶς, κάτι τὸ ὁποῖο κάθε ἄτομο πρέπει νὰ δεχθῆ, προσκυνὸν τὴν Ἱερὴ Του Μεγαλειότητα, κάτωθεν τῆς ἀπόλυτης ἀφοσιώσεως μέσω τῆς εἰλικρινοῦς λατρείας κατὰ τὴν ὁποία τελεῖ τὸ Θέλημά Του μὲ πλήρη αὐταπάρνησι τοῦ ἐαυτοῦ του καὶ ἐπιθυμία νὰ τὴν ἐκφράση σὲ κάθε του πράξι, μὲ ὀδηγὸ μονάχα τὴν παραδοσιακή Του διδαχὴ ποὺ ὑπάρχει γραμμένη μέσα στὴν στάχτη καὶ τὸ ἀνθρώπινο αἷμα. Τοιουτοτρόπως, ὁ Θεὸς ζεῖ μέσα στὸν πιστό διὰ τοῦ πνεύματος ποὺ τοῦ ἔδωκε γι' αὐτὸν καὶ μόνον τὸν σκοπό, νὰ Τὸν λατρέυση καὶ νὰ τελέση τὸ Θέλημά Του ἐν γῆ. Καὶ δὲν εἶναι τὰ συμπεράσματα, μηδὲ καὶ ἡ λογικὴ ποὺ φέρνουν τὸν Πιστὸ στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, μὰ εἶναι ἡ καταγωγή του ἁπ' Αὐτόν, καθῶς ἐγεννήθη γιὰ νὰ Τὸν ὑπηρετήση, κάτι τὸ ὁποῖο δὲν τὸ ἀποφασίζει ὁ ἴδιος, μὰ τὸ μέλλον ποὺ εἶναι ἤδη γραμμένο γι' αὐτὸν, ὅπως Ἐκεῖνος τὸ ὥρισεν πρὶν τοῦ ἐπιτρέψη νὰ ἔλθη στὴν ζωή. Ἔζησεν δὲ ἐντός του, μὲ τὰ λόγια Του χαραγμένα στὸ αἷμα του καὶ αὐτὰ τοῦ ἀποκαλύπτονται ἐν καιρῶ μὲ σκοπὸ νὰ τοῦ καθορίσουν τὴν πορεία του, βάσει τῶν Θεϊκῶν Νόμων καὶ τὴν ἀπόδοσι λατρείας στὸν Κύριο. Ἡ εὐτυχία εὐρίσκεται στὴν ἀφοσοίωσι ἡ ὁποία διέπει τὶς πράξεις τοῦ ἀτόμου, ποὺ τελοῦνται στὸ ὄνομα τῆς λατρείας καὶ εὐχαριστοῦν τὴν ψυχή του, ἁπ' ὅπου οὐρλιάζει τὸ μισανθρωπικὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, γιὰ Τὸ Ὁποῖο καὶ τελεῖται τὸ ἐσώτερο μυστήριο τῆς αὐταπαρνήσεως τῆς προσωπικῆς θελήσεως καὶ ὑπερισχύει ἡ Θεϊκὴ ἐπιθυμία, καθιστούσα αὐτὸ ἀδύναμο... ἡ Θεϊκὴ ἐπιθυμία ποὺ συνυπάρχει μὲ τὸ αἰσχρὸ, ἀδύναμο πνεῦμα μέσα στὸν τάφο ποὺ ἐλέγεται σῶμα, ὁρίζουσα τὴν θέλησι τοῦ προσκυνητοῦ ποὺ παραδίδεται ἀνήμπορη σὲ αὐτό καὶ τοιουτοτρόπως ἐδημιουργεῖται ἡ αὐταπάρνησι ἐν ὀνόματι τῆς λατρείας καὶ τῆς ἀκολουθίας τοῦ Σατανιστικοῦ μονοπατιοῦ, ποὺ διέπεται ἁπ' τὸν μισανθρωπικὸ Νόμο ὁ ὁποῖος καὶ καθορίζει τὰ κριτήρια τῆς εὐτυχίας. Ἡ δὲ προσωπικὴ θέλησι, πρέπει νὰ καταπολεμᾶται, καθῶς ἐναντιώνεται στὸν ἐν λόγω Νόμο μέχρι ἡ σειρήνα της νὰ σιωπήση καὶ νὰ θαφτῆ αἰωνίως μέσα στὸ σῶμα, νὰ σαπίση κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς καὶ νὰ φθάση καθαρὴ ἡ ψυχὴ στὸ καταχθόνιο καὶ Ἀβυσσικὸ Βασίλειο τοῦ Θεοῦ, μακριὰ ἁπὸ τὴν μετάνοια τῶν ἐνάντιων, πρὸς τὸν δημιουργὸ τοῦ σύμπαντος, πράξεων, ποὺ θὰ τὴν ἀπομακρύνη ἁπὸ τὸν Κύριο καὶ θὰ τῆς στερήση τὴν μεταθανάτια θέσι κάτωθεν Αὐτοῦ, στὴν Ἀβυσσικὴ Ἱεραρχία. Ὁ σκοπὸς τῆς ὑπάρξεως τῶν ἁρνητῶν τοῦ Κυρίου, δὲν εἶναι ἄλλος ἁπὸ μία ἀφορμὴ ἀποδείξεως τῆς ἀφοσιώσεως καὶ τῆς λατρείας τοῦ ἀτόμου, μὲ κριτήριο τὶς πράξεις του ἀπέναντί τους. Ἡ πρόκλησι πόνου στοὺς ἀνίερους συνανθρώπους ποὺ δὲν κατέχουν τὸ ἐν λόγω πνεῦμα, ἐξασφαλίζει τὴν καταχθόνια πορεία τῆς ψυχῆς τοῦ πιστοῦ μετὰ τὸν θάνατο τῆς θνητῆς του ὑποστάσεως. Ὁ φόβος τους στὸ ἄκουσμα τοῦ Ὀνόματός Του καὶ ἡ σωματική τους καταστροφὴ γιὰ τὴν εὐχαρίστησι τοῦ Θεοῦ καὶ κατ' ἐπέκτασιν, τοῦ ἐαυτοῦ, ἐφ ὄσον ἐντός του ζῆ τὸ Θεϊκὸ Πνεῦμα, εἶναι οἱ κύριες ἀποδείξεις τῆς εἰλικρίνειας τοῦ πιστοῦ γιὰ τὴν ἐπιθυμία του νὰ ὑπηρετήση τὶς Σκοτεινὲς Δυνάμεις καὶ νὰ λάβη τὴ θέσι ποὺ τοῦ ἀξίζει ὅταν παύση νὰ ὑφίσταται στὸν ὑλικὸ κόσμο καὶ περάση ἡ πεμπτουσία τῆς ὑπάρξεώς του, στὰ ἀνώτερα πεδία ὅπου καὶ θὰ ἀνταμειφθῆ ἀναλόγως γιὰ τὶς πράξεις καὶ τὶς προθέσεις του ὅσο ἦτον ἔν ζωή, γιατὶ ἡ ἐν λόγω εἰλικρίνεια ξεπερνᾶ τὴν σκέψι, φθάνουσα στὸ αἰθερικὸ στοιχεῖο τοῦ ὄντος, ἁπ' ὅπου καὶ πηγάζει, καὶ ἐδημιουργεῖ ἐν καιρῶ τὶς κατάλληλες κοσμοαντιλήψεις, ποὺ τὴν ἀντικατοπτρίζουν, καθρεπτιζόμενες στὸ αἷμα τοῦ ξεκοιλιασμένου θύματος τῆς ἀνθρωποθυσίας ἐνώπιόν Του καὶ τὸ μαχαίρι ποὺ θὰ τρυπήση τὰ σπλάχνα του, τὰ ὁποία θὰ χυθοῦν στὸ βωμὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ τὸν εὐλογήσουν διὰ τῆς αἱματηρῆς τους ὑγρασίας. Ἔκτοτε ἡ ψυχή, οῦσα ἀπελευθερωμένη ἁπ' τὴν αἰσχρὴ συνείδησι μὲ τὴν ὁποία τὸ σύμπαν τὴν τύφλωνε, θὰ ζήση μαζὺ μὲ τὸν Θεό της, τὸν Ἕναν καὶ Μοναδικὸ Ἀληθινὸ Θεό, ἐκεῖ ποὺ ἡ παρουσία τῶν ἀνίερων δυνάμεων δὲν ἠμπορεῖ νὰ φθάση ὥστε νὰ τὴν ἐπηρεάση ἁρνητικῶς, νὰ παραβῆ τοὺς Αβυσσικοὺς Νόμους καὶ νὰ ἀμφισβητήση τὴν Θέλησι τοῦ Κυρίου. «Ἂς δοξολογῶσι το Ὄνομά Σου το Μέγα και φοβερόν, διότι εἶναι Ἅγιον·» - Ψαλμὸς 99:3